zaterdag 23 november 2013

Twitter? Twunch?! Twoegentocht?!?

We gaan even terug naar 28 december 2011. Lang, lang geleden.

Een paar dagen voor de jaarwisseling besluit ik om een Twitter-account aan te maken (@TaeYoonM).
Ik tweet slechts sporadisch (1 keer per dag is toch meer dan voldoende?), de mensen die ik volg zijn voornamelijk medestudenten journalistiek. Mensen die ik niet ken? Oh nee, awkward! Elke dag zeggen wat je bezig houdt is hier gelukkig wel sociaal aanvaardbaar, in tegenstelling tot Facebook. Maar toch ben ik niet echt overtuigd van dit sociaal medium. Het zal nog meer dan een jaar duren voor hier verandering in komt.

Dan maar vooruitspoelen naar april 2013. Na de examenperiode in januari gebruik ik Twitter steeds frequenter. Flauwe mopjes, nieuwsartikels en Youtube-filmpjes delen, en kijk: mijn volgersaantal stijgt opeens tot een goeie 200. Geen eenrichtingsverkeer meer! Namen zoals Slingers13, nikmahie, HVolkaerts en Pegerniemels (om er maar een paar te noemen) verschijnen nu en dan eens op mijn scherm. Ik krijg een sms van Pieter Wijffels waarin hij vraagt of ik meega naar een twunch in Gent. Euh, wat?!
Het magische tw-woordje is gevallen.


"Oh, hallo! Wie ben jij? En volg ik u al?"
 
Woensdag 1 mei schijnt de zon boven de Graslei in Gent. Ik word als onbekend groentje (of geeltje) in de groep 'twunchers' gedropt. Pieter zegt nog snel: "Ah ja, ik ga mij ergens ver weg van u zetten. Zo ga je met andere mensen beginnen praten, in plaats van met mij er altijd bij". Dank u, Pieter... Ene Liesbet bezorgt me een sticker met mijn twitternaam op en het socializen kan beginnen. Veel dank aan Hanne V, Robbe, Brent, Lisa en Nafal om mij toen wat op te vangen! Aan de overkant hield Pieter zich bezig met 2 sinistere figuren:

MrDarkley en JGobelijn.

Twezus

Na die eerste twunch stijgt mijn volgersaantal weer een beetje. Via via kom je dan terecht bij allemaal leuke accounts die weer andere mensen kennen, enzovoort, enzovoort. Als je veel gemeenschappelijke mensen volgt, denk je haast: "Die zal ook wel interessant zijn". Een paar weken later brengt die rare MrDarkley mij op het idee om mijn naam in 'Twezus' te veranderen. Ik denk dat ik toen filosofisch tegen hem aan het lullen was, waarop hij antwoordde: "Dat is gesproken als een echte Twezus". De teennagels van tw-woordhaters krullen spontaan om.

Wanneer ik mij verveel (wie studeert er nu, zo eind mei - begin juni?) heb ik de slechte (lees: irritante) gewoonte om slechte openingszinnen en allerlei aanzoeken op vrouwelijk Twitter los te laten. Slachtoffers van dienst: thingslikekelly, TamaSutraaa, itsameinga en nog minstens 100 anderen. Hun zieltjes zullen voor eeuwig en altijd beschadigd zijn. Midden juni gezellig het einde van de examens vieren in Café Local (kutkeet), een sms van 2 thuisblijvers: "Ge zijt trending op Twitter en MNM zoekt u". God, nee toch. Enfin, achteraf bekeken was #twezuszoekteenlief wel grappig hoor.

Het kan nogal verkeren.

Daarna volgde een zomer vol hashtagspelletjes, armada's, een kroegentocht in Gent met een ongelukkige passage langs frituur Sympa, een twunch op de Gentse Feesten, nog veel pret en gebulderlach, maar ook de keerzijde van Twitter. Excuseert u mij alvast voor mijn cynisme en de iets minder luchtige toon. Maar het volgende stukje wil ik het hebben over i
ets dat belangrijker is dan mijn levensverhaal.

In het echte leven of online geldt alvast 1 regel: je kan niet voor iedereen goed doen en met iedereen bevriend zijn. Het zou een beetje naïef zijn om te denken van wel en het ligt ook niet in mijn aard. Je kan wel op zijn minst respect tonen voor andere mensen die niet meteen je beste vrienden zijn. Maar helaas is dit op Twitter niet altijd het geval, ik spreek niet alleen uit eigen ervaring. Regelmatig lees je wel iets over een of andere verhitte discussie, 'drama', feministen vs niet-feministen, roddels, mensen die zich ergeren aan mensen die zich aan iets ergeren... De lijst wordt steeds langer en langer.

Ben ik zelf een heilig boontje? Absoluut niet. Ik rij soms ook eens tegen iemand zijn/haar kar, dat gebeurt nu eenmaal wanneer je altijd je ongezouten mening geeft. Is het de bedoeling om mensen te kwetsen? Neen. Hetzelfde geldt voor vele anderen. Eigenlijk lijken we allemaal - qua manier van doen - nogal erg op elkaar, enkel de inhoud is verschillend. Maar volwassen discussies op Twitter zijn enorm zeldzaam. Elke week zie ik persoonlijke beledigingen en verwensingen heen en weer geslingerd worden. Wordt het niet eens tijd dat we allemaal ons ego eens aan de kant zetten?

Nog even volhouden, we zijn er bijna.

Vandaag zijn we 23 november 2013, gisteren nog wat leuke mensen leren kennen. Ik moet zeggen: ik ben niet meer dezelfde persoon als een half jaar geleden. En dat bedoel ik positief. Ik heb geleerd om een beetje uit mijn comfort zone te komen en op een andere manier met mensen om te gaan. Dankzij Twitter heb ik tientallen leuke mensen leren kennen, een hoeraatje voor Twitter als sociaal medium dus! Een lief is er nog niet van gekomen, maar kom. De (vrouwelijke) aandacht die je als kattenkop krijgt, maakt al veel goed.

Hier zit ik dan, Twezuske met zijn 1380 volgers. Een mooi getal. Maar maakt dat mij gelukkig? Neen. Als afsluiter geef ik jullie de raad mee: neem jezelf en al de rest toch niet altijd zo serieus, durf eens een flauw grapje te maken (#deefgtm). Durf eens lief te zijn tegen een onbekende. Je weet nooit of deze later een van je beste vrienden wordt. Ik was ooit eens vriendelijk tegen enkele onbekenden met een rare naam en een vreemde ava. En raad eens?

Tae-Yoon / Twezus