vrijdag 27 februari 2015

Twitteraar van de week: Hanne Volkaerts (@_kleingeelvisje)



Leeftijd: 21
Woonplaats: Nieuwkerken-Waas
Beroep/studies: Toegepaste Taalkunde Engels - Italiaans - Nederlands (UGent) 
Facebook + LinkedIn: Hanne Volkaerts
Instagram: hnnvlkrts

Lievelingseten: cannelloni
Lievelingsplaat: 'Winter Never Comes' van Paper Aeroplanes
Favoriete plekken: Londen, theaterzalen zoals de Bourla en de NTG Schouwburg. Ik heb ook een zwak voor rooftop bars, jammer genoeg zijn er in België niet zoveel. Ik hoop er deze zomer een paar te ontdekken. 
Mensen mogen mij contacteren voor: reizen, een avondje cultuur of een gezellige babbel 


Waarom ben jij destijds met een Twitteraccount begonnen? 

Ooit lang geleden ben ik begonnen om naar een celeb te tweeten, daarna jaren niet meer gebruikt en op een dag uit verveling terug opgepikt. 

Je zegt in je bio: 'Ik zeg belachelijk vaak eigenlijk en eigenlijk ook veel te vaak belachelijk'. Verklaar dat laatste eens? 

Ik heb de neiging om voor elk adjectief nog een bijwoord te zetten, ik gok dat dat uit mijn liefde voor het Engels komt, in die taal kan dat meesterlijk goed. Belachelijk vaak ga ik voor 'belachelijk' als versterkend bijwoord. (Zoals net gedemonstreerd in de vorige zin.) 

Wat vind je leuk (en minder leuk) aan Twitter? 

Er zijn niet veel dingen grappiger of interessanter dan met Twitter naar een tv-programma te kijken. Verder hou ik wel van de totaal zinloze, maar schaamteloze en vaak ironische conversaties die je kan voeren. Twitter is ook een heel interessante nieuwsbron, zoals bijvoorbeeld bij de aanslag op Charlie Hebdo.

Anderzijds: je mening geven wordt vaak afgestraft. Mensen vallen je heel snel aan. Er worden eindeloze discussies gevoerd die tot niets leiden en waar mensen vaak op het persoonlijke beginnen spelen. Ik kan daar heel triest van worden. 

Hoe ga jij daar dan mee om? 

Als discussies te persoonlijk worden, stop ik er meestal gewoon mee, want ik trek mij dat dan veel te hard aan. Daarom denk ik tegenwoordig ook meer dan twee keer na voor ik mijn mening geef, want ik heb genoeg van al dat dramatisch gedoe. 

Wat zijn je plannen voor de (nabije) toekomst? 

In de nabije toekomst wil ik mijn studie afwerken en op buitenlandse stage gaan. Daarna wil ik heel graag in het buitenland gaan werken. Waar weet ik nog niet, ik zie mezelf ook niet voor altijd in hetzelfde land werken, maar eerder een paar jaar ergens en een paar jaar ergens anders enzovoort. In Londen leven en werken is mijn grootste droom. 

Ik heb jouw naam eens gegoogeld. Zijn er bepaalde dingen die je liever niet op Google ziet verschijnen? 

Er zijn nogal beschamende foto's van mij tijdens mijn triatlonwedstrijden vroeger, maar al bij al is dat nog wel grappig. Verder vind ik het irritant dat al je sociale media als eerste resultaten verschijnen. Maar ach ja, ze vinden doet men uiteindelijk toch. Het internet weet alles, het is naïef om te denken dat je iets kan verstoppen. 

Met welke ingesteldheid ga jij door het leven? 

Ik probeer over het algemeen positief te leven en uit elke negatieve ervaring veel te leren. Maar ik heb ook donkere dagen waarop ik enorm veel pieker over het verleden en de toekomst, en gek word van de klotewereld waarin we leven. Het woord dat mij waarschijnlijk het best beschrijft is 'onzeker'. Ik ben lang gepest geweest en daardoor heb ik destijds mijn zelfvertrouwen verloren.

Ik twijfel dus aan alles: mensen mogen me 100 keer zeggen dat ze me graag zien, ik zal het niet snel geloven. Op Twitter kan je wel al eens je gal spuwen en je vindt er heel snel steun, want uiteindelijk is bijna iedereen die daar zit een beetje een misfit toy. 

Wat zijn jouw guilty pleasures? 

Eigenlijk vind ik het al lang geen guilty pleasure meer en schaam ik me er totaal niet voor, maar ik ben een grote fan van Taylor Swift. Er wordt vaak met haar gelachen en de media schilderen haar nog graag negatief af. Als mensen iets negatief zeggen/tweeten over haar, maak ik er een zaak van om ze te wijzen op alle belachelijk lieve dingen die ze doet voor haar fans.

Wie zijn jouw grote voorbeelden? 

Goh, voorbeelden. Niet dat ik naar zijn voorbeeld leef, maar Shakespeare is veruit mijn grootste idool. Verder kan ik enorm opkijken naar mensen die hun bekendheid (en geld) gebruiken om iets positiefs te doen, zoals Emma Watson en alles wat ze bij de VN doet. 

Ik heb de krant van vandaag erbij genomen en 3 koppen geselecteerd. Aan jou om 1 onderwerp uit te kiezen en je ongezouten mening te geven:

Vlaanderens bekendste beenhouwer: 'We moeten minder vlees eten'
Regering voert strijd op tegen illegaal downloaden
24-jarige CEO van Snapchat in drie jaar van student naar miljardair 

Ik kan niet zeggen dat ik er nog niet aan bezondigd heb, maar ik investeer ook heel erg veel in muziek en films. Thuis heb ik ontelbaar veel cd's en dvd's, en als ik toch eens een plaat download of stream om ze te beluisteren, zal ik ze met 100% zekerheid daarna ook kopen als ik ze goed vind. Ik zou graag in een wereld leven waar we platen en films kunnen streamen, terwijl de artiest er genoeg voor gecompenseerd wordt. Spotify was een verdienstelijke poging, maar dankzij Taylor Swift (ja!) besef ik dat artiesten daar écht niet genoeg voor gecompenseerd worden. Bij Netflix weet ik het eigenlijk niet, dus dat vind ik voorlopig geweldig.

Ik heb de pest aan mensen die zonder nadenken alles downloaden en nooit een cent uitgeven aan iets waar mensen zo hard aan gewerkt hebben. Ik vind het goed dat er tegen gevochten wordt, maar ik betwijfel of het iets uithaalt. In een ideale wereld wel, in de onze zie ik het niet snel verdwijnen. 

Stel: je weet dat je morgen overlijdt. Wat zou je allerlaatste tweet zijn? 

Als ik zou weten dat het de laatste tweets waren, zou het melodramatisch gezwets zijn. Waarschijnlijk iets over hoe mooi het allemaal was en hoe zelfs de minder mooie dingen betekenis hadden.