zondag 30 augustus 2015

"Voor mij een portie loempia's en bami goreng"

Wijnegem, zondag 30 augustus 2015, 00u16.

Ik ben net terug van Westmalle, waar ik de avond bij mijn vriendin heb doorgebracht. Nadat ik mijn auto heb geparkeerd, steek ik de straat over en wandel ik het laatste stukje naar huis. Aan de Zwitserse Apotheek - slechts 30 meter van mijn huis - passeer ik een jong koppeltje van eind de 20, slechts een paar jaar ouder dan ikzelf. In het voorbijgaan mompelt de jongeman me toe: "Voor mij een portie loempia's en bami goreng." Verbouwereerd blijf ik staan en vraag ik me af of ik hem wel goed heb verstaan. Vervolgens wend ik me tot de jongeman en vraag ik hem om uitleg.

"Excuseer?"
"Hé, spreekte gij geen Nederlands ofwa? Voor mij een portie loempia's en bami goreng."

Oké, ik heb hem wel degelijk goed verstaan.

"Het spijt me, makker. Ik ben niet vertrouwd met de Chinese keuken."
"Hoe? Gij zijt toch ne Chinees!"
"Luister, ik ben in Zuid-Korea geboren en woon hier al 25 j..."
"Chinees, Japanees, Taiwanees, ... Allemaal hetzelfde!"

Ik voel dat het gesprek steeds bitsiger wordt en eigenlijk helemaal nergens toe leidt. Terloops corrigeer ik hem toch maar even.

"Het is Japanner."
"Héla, ge moet ni denken dat ge slimmer zijt als mij!"
"Slimmer dan ik."

Hierop volgt een hele scheldtirade aan mijn adres, waarbij onder andere enkele klassiekers zoals 'rijstvreter' en 'vuile spleetoog' de revue passeren. De vriendin van de andere jongeman hield zich tot nu toe gedeisd, maar trekt haar vriend nu zachtjes aan de arm: "Schat, komaan ..." Ze had kennelijk ook begrepen dat dit geen zin had. Ik denk dat we eigenlijk allebei hetzelfde willen: gewoon naar huis gaan.

Uiteindelijk wandelen de twee de andere richting uit en begin ik mijn huissleutels te zoeken. Ik draai mijn hoofd nog een keer in de richting van het koppeltje, net op het moment dat er nog een of andere verwensing naar mijn hoofd wordt geslingerd. Ik trek onverschillig mijn schouders op. Wanneer ik de deur achter mij dichttrek, bedenk ik bij mezelf dat het allemaal maar relatief is. Die arme jongen zal gewoon een late honger hebben gehad. Ik kan me inbeelden dat je dan een slecht humeur kunt hebben.

Misschien toch maar eens de recepten van loempia's en bami goreng opzoeken.