Kindercrèche

Gisteren moest ik even nadenken over een tweet die ik de wereld instuurde. Ja, ik ben ontevreden over de Belgische politiek, zoals zovelen onder ons. Meestal brabbel je dan iets over GAS-boetes, overbetaalde CEO's of je belastinggeld. Een uurtje later ben je je ontevredenheid alweer vergeten. Tijd om voor mijzelf eens uit te maken waarom ik als burger misnoegd ben over de politiek. Hierbij geen voorkeur voor eender welke politieke partij en geen attitude à la 'ik wil nu al politiek journalistje spelen' (deze blog staat volledig los van mijn studies). Tijd voor eenvoudig boerenverstand.

Laten we beginnen met ons teerbeminde belastinggeld. De overheid heeft geld nodig, dat is duidelijk. In ons land betaal je je als normale burger al blauw aan belastingen. Natuurlijk liggen de belastingen in Scandinavië ook hoog, maar daar hebben ze ongeveer dezelfde levensstandaard als hier. En in Scandinavië zijn er tenminste wegen die in orde zijn, om een banaal voorbeeld te geven. Je zou je bijna beginnen afvragen waar je geld dan naartoe gaat. Ik ben niet tegen hoge belastingen als ik eens de resultaten zou zien. Wel ben ik tegen verspilling.

Vervolgens is er het ronduit kinderachtige gedrag van de mensen die ons land moeten besturen. Door de verkiezingskoorts wordt er dagelijks met stront naar elkaar gegooid en een week later beloven ze zich wat gedeisd te houden. SP.A en N-VA hebben al jarenlang de meest vreemde haat-liefderelatie in de Vlaamse Regering. Reynders (MR) stak gisteren nog van wal tegen CD&V en SP.A, Labille (PS) gaf N-VA dan weer een stevige veeg uit de pan, enzovoort. Na 25 mei zitten ze toch weer rond de tafel en steken ze de loftrompetten in elkaars hol van Pluto.

Wekelijks erger ik me dood aan de zoveelste partijvoorzitter die beweert dat een andere partij bij zijn/haar partijprogramma de mosterd is komen halen. Komaan, wees nu eerlijk. Alsof je zelf alles hebt verzonnen en niet van voorganger(s) of van het buitenland hebt afgekeken. De Belgische politici kijken o zo graag naar het ideale...Scandinavië als voorbeeld van een sociaaldemocratie: "Oh ja, dat model moeten we misschien ook eens proberen. Maar o wee als jij een van mijn gekopieerde ideeën steelt". Misschien heeft u zelf ook niet het warm water uitgevonden.

Dus alstublieft, hou u toch niet bezig met elkaar beurtelings van populisme te beschuldigen of wetten rond dubbele achternamen door te voeren, om dan glimlachend in allerlei spelprogramma's op tv te verschijnen. Wat hebben al deze dingen met elkaar gemeen? 1 ding: de mensen die u vertegenwoordigt hebben er helemaal niets aan. Om het evenwichtig te houden: 99% van de tijd is de oppositie niet eens zoveel beter. We horen vaak kritiek op allerlei zaken, maar helaas komt men zelf te weinig met oplossingen die met degelijke argumenten onderbouwd zijn. Ik kan ook gemakkelijk discussies 'winnen' door te beweren dat iemand ongelijk heeft omdat zijn beweringen fout zijn. Maar daarmee heb ik mijn eigen gelijk nog niet bewezen, laat staan gelijk hebben.

Misschien verander ik nu ook wel in een verzuurde Vla...excuseer, Belg. Eentje die op 25 mei niet langer geïnteresseerd en gemotiveerd het stemhokje binnengaat. Het is vaak al frustrerend voor mensen die de politiek volgen. Stel u dan eens voor hoe het moet zijn voor al die andere mensen die dat niet doen. Dat is het kiespubliek dat u moet overtuigen, niet die kritiekloze bende smurfen die op elk partijcongres applaudisseert voor eender welk gezwammel dat u verkondigt.

En laat die stomme peilingen nu eens voor wat ze zijn. De verkiezingen zelf zijn de enige peilingen die tellen.