Zoals sommigen onder jullie weten, studeer ik journalistiek aan AP Hogeschool Antwerpen (de fusie van de vroegere Artesis Hogeschool en Plantijn Hogeschool). Ik zit momenteel in het derde en laatste jaar, met als major 'radio'. Deze week hebben ik en 7 medestudenten radio gemaakt bij MNM. Op maandag en dinsdag waren dat 2 uitzendingen van Rock 'n Roll Radio Highschool en op woensdag een uitzending van Generation M. Nu kan ik iedereen mateloos vervelen met een circle jerk van overbodige complimentjes aan onszelf: hoe tof het allemaal was, wat een leuke sfeer er heerste, hoe talentvol mijn collega's wel niet zijn etc.
Maar dat is dus absoluut niet de bedoeling. Wat ik wel wil benadrukken, is dat het een schitterend initiatief is dat ons, studenten journalistiek, enorme kansen geeft. Wij hebben 3 dagen de tijd gekregen om onze vaardigheden te etaleren en eens van het echte werk te proeven. Jammer genoeg was dit enkel voor radiostudenten. Jammer genoeg ook enkel voor studenten journalistiek. Even ter info: Q-Academy en Radio Dada zijn soortgelijke initiatieven, al moet men voor die laatste niet per se journalist of radiomaker in opleiding zijn. Tijdens de uitzending van Generation M realiseerde ik me hoe gelukkig we onszelf konden prijzen. Wij kregen een kans die onze medestudenten uit de richtingen print of tv namelijk niet krijgen.
Mijn punt is echter veel ruimer, namelijk dat jongeren uit andere studierichtingen ook soortgelijke kansen zouden moeten kunnen krijgen. Laat hen ook eens een halve week, een hele week, een hele maand -maakt niet uit- meedraaien, buiten de bestaande stages. Tijdens sollicitatiegesprekken komt altijd hetzelfde gekende probleem naar voren: te weinig ervaring. In godsnaam, geef ons de kans om ervaring op te doen. Geef ons iets om op terug te vallen, iets dat we kunnen laten zien als referentie. Wij vragen geen utopie van 100.000 goedbetaalde jobs op een plateautje. Wij willen gewoon in de eerste plaats werk en de mogelijkheid om aan onze toekomst te bouwen.
De uitzending in kwestie ging over de pro's en contra's van twintiger te zijn, de maatschappijdruk, de onzekerheden en de vraag of wij het slachtoffer zijn van de vorige generaties. Dat laatste naar aanleiding van het opiniestuk van Sam Rijnders. Heel veel stof tot nadenken dus. Ik begrijp de frustratie van Sam Rijnders. Het is een feit dat we een kutwereld hebben geërfd, maar de uitdaging voor onze generatie is juist om deze kutwereld iets minder kut te maken voor de volgende generatie. En als het kan gewoon 'minder kut'. Maar zoals ik tijdens de radio-uitzending al zei: het heeft geen zin om ons te wentelen in zelfmedelijden. Wie altijd achteruit kijkt, kan niet vooruit gaan. Deze generatie jongeren is het echter beu om altijd te worden neergezet als zijnde gemakzuchtig, lui, immoreel en zoveel meer. Geef ons naast alles wat hier al werd opgesomd ook het voordeel van de twijfel.
En geef onze generatie eens een naam die wat hipper klinkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten